نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران.
2 دانشگاه پیام نور، مرکز مشهد، مشهد، ایران.
3 پ‍ژوهشکده حمل و نقل وزارت راه و ترابری، تهران، ایران.
چکیده
استفاده از عناصر کمکی در بهسازی و اصلاح خواص مهندسی خاک از دیر باز مورد توجه بشر بوده است. امروزه کارایی و توانایی روش تسلیح خاک در ارائه راهکارهای عملی مناسب در پروژههای مختلف موجب شده تا این دانش به سرعت جای خود را در مهندسی ژئوتکنیک باز نماید. در راستای افزایش ظرفیت باربری خاک و کاهش نشستهای آن، سامانه‌‌های سلولی ژئوسینتتیکی (GCS) ابداع شده است، که این سامانه‌‌ها متشکل از قاب، پوسته ژئوسینتتیکی و خاک هستند. در نوشتار حاضر، رفتار تحلیلی و آزمایشگاهی سامانه‌‌های سلولی ژئوسینتتیکی کوچک مقیاس بر روی نمونههای استوانهای پرشده از ماسه سواحل دریای خزر و به ارتفاع 5/10 و قطر 10 سانتیمتر در شرایط مسلح و غیرمسلح بررسی شده است. بررسی‌های آزمایشگاهی در دستگاه سه محوری و در شرایط فشار همه جانبه خارجی صفر و بررسی‌های تحلیلی با استفاده از نرم افزار اجزای محدود ABAQUS 6.7 انجام شده است. همچنین در این نوشتار، تأثیر مسلح کنندههای قائم و افقی، تعداد و آرایش آنها در افزایش ظرفیت باربری، کاهش نشست و تغییرشکلهای جانبی نمونه، مورد ارزیابی قرار گرفته است. همخوانی مناسبی بین نتایج به‌دست آمده از بررسی‌های تحلیلی و آزمایشگاهی وجود دارد و در همه موارد بررسی‌های تحلیلی نتایج محافظهکارانهتری نسبت به نتایج بررسی‌های آزمایشگاهی ارائه میدهد. افزون بر نتایج نشان میدهد المانهای تسلیح قائم نسبت به المانهای تسلیح افقی به میزان قابل توجهی سبب افزایش ظرفیت باربری و کاهش نشست سیستم سلولی ژئوسینتتیکی (GCS) میشوند، اما تغییر شکلهای جانبی نمونه در تسلیح افقی نسبت به تسلیح قائم کمتر است.
کلیدواژه‌ها
)