نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

• سیدوحید شاهرخی

گروه زمین شناسی، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم آباد، ایران

چکیده

توده گرانیتوئیدی دالایون در جنوب بروجرد و در شمال استان لرستان واقع شده و بخشی از پهنه دگرگونی سنندج-سیرجان است. ترکیب سنگ‌شناسی این توده شامل گرانودیوریت، گرانیت، پگماتیت‌گرانیت، تونالیت، کوارتزدیوریت، پگماتیت‌تورمالین‌دار، و رگه‌های کوارتز تورمالین است که در سنگ‌های آتشفشانی و دگرگونی ناحیه‌ای نفوذ کرده است. مجموعه کانی‌های توده گرانودیوریتی با شاخص رنگی لوکوکرات تا مزوکرات شامل کانی‌های اصلی کوارتز، پلاژیوکلاز، ارتوز و میکروکلین و کانی‌های فرعی بیوتیت، موسکویت، زیرکن، گارنت، آپاتیت، روتیل، لوکوکسن، کانی‌های تیتانیوم‌دار و اسفن می‌باشد. کانی شاخص فرومنیزین در این سنگ‌ها بیوتیت است که از لحاظ ترکیبی غنی از منیزیم و فقیر از کلر بوده و ماهیت اولیه دارند. مقدار نسبت Fe/Fe+Mg میانگین (apfu)44/0 را نشان می‌دهد که بر این اساس میکاهای مورد بررسی در محدوده بیوتیت و در میان قطب سیدروفیلیت و آنیت جای می‌گیرند. میانگین دمای تبلور بیوتیت‌ها ⁰C681 و میانگین فشار تشکیل بر اساس آلومینیوم کل بیوتیت‌ها kb95/2 است که نشان‌دهنده تشکیل در عمق کم است. بر اساس نسبت‌های MgO، FeO و Al2O3 بیوتیت‌ها، ماگمای سازنده گرانودیوریت از نوع کالک آلکالن کوهزائی است. وجود فوگاسیته نسبتاً بالای اکسیژن و محیط اکسیدان نشان‌دهنده ماگمای با منشأ مخلوط گوشته-پوسته و سنگ میزبان سری گرانیتوئیدی مگنتیتی و گرانیتوئید نوع I برای بیوتیت‌ها است.

کلیدواژه‌ها

• بیوتیت
• گرانودیوریت
• شیمی‌کانی
• دما-فشارسنجی
• دالایون
• بروجرد

موضوعات

• سنگ شناسی