سید ناصر هاشمی
چکیده
در این مقاله تغییرات مکانی پارامتر لرزهخیزی b در گستره ایران از رابطه گوتنبرگ- ریشتر مورد مطالعه قرار گرفته است. به این منظور، بر اساس مطالعات به عمل آمده به وسیله محققان پیشین برای پهنهبندی زمینساختی و لرزهزمینساختی ایران، این گستره فعال و لرزهخیز به 5 پهنه ساختاری اصلی به نامهای پهنه البرز-کپه داغ، پهنه آذربایجان، پهنه ...
بیشتر
در این مقاله تغییرات مکانی پارامتر لرزهخیزی b در گستره ایران از رابطه گوتنبرگ- ریشتر مورد مطالعه قرار گرفته است. به این منظور، بر اساس مطالعات به عمل آمده به وسیله محققان پیشین برای پهنهبندی زمینساختی و لرزهزمینساختی ایران، این گستره فعال و لرزهخیز به 5 پهنه ساختاری اصلی به نامهای پهنه البرز-کپه داغ، پهنه آذربایجان، پهنه خاور- مرکز ایران، پهنه مکران، و پهنه زاگرس تقسیم شده است. سپس پارامتر لرزهخیزی b برای این 5 پهنه محاسبه شده و مورد تحلیل و تفسیر قرار گرفته است. نتایج به دست آمده نشان میدهد که در بین 5 زون یاد شده، بیشترین مقدار پارامتر لرزه خیزی b به پهنه زاگرس (28/1) و کمترین مقدار این پارامتر نیز به پهنه خاور- مرکز ایران (84/0) تعلق دارد. افزون بر این، در این مقاله نقشه پربندی معرف تغییرات پارامتر b در ایران نیز ارائه شده است. با توجه به این نقشه میتوان چنین گفت که بخشهایی از ایران همچون نواحی خاوری و مرکزی ایران نقش بلوکهای پایدار لرزهای را ایفا میکنند. به طور خلاصه میتوان گفت نتایج این تحقیق گویای این واقعیت است که مطالعه تغییرات مکانی توزیع فراوانی- بزرگی زلزلهها میتواند در شناخت الگوی لرزهخیزی و همچنین ساختار زمینساختی نواحی مختلف بسیار مفید واقع شود.